Flexibel lichaam en soepele geest

Namasté!

Het is amper 21u en ik ben al helemaal klaar om naar bed te gaan. En dat op zaterdagavond! Maar ik ben echt supermoe en mijn lijfje schreeuwt om platte rust. Nochtans zijn de asanalessen niet meer zó heel erg zwaar, omdat de avondles nu vooral gericht is op lesgeven en corrigeren. We krijgen dan asana’s in detail uitgelegd en daarna moeten we die in duo aan elkaar aanleren en elkaar corrigeren, stretchen … Op Instagram staat er een fotootje van. Maar de houdingen die met de onderrug te maken hebben, zijn mijn zwakste plek – jep, nog zwakker dan de buikspieren, al hebben die intussen al flink vorderingen gemaakt. Mijn onderrug is zo star en gevoelig, zeker bij achteroverbuigen en twist van de ruggengraat. Dertien jaar bureauwerk heeft potverdorie zijn tol geëist… Grrr… Liefst van al zou ik vanaf nu willen wegblijven van een bureau of op z’n minst computerwerk afwisselen met een dynamischere job. Jobaanbiedingen mogen gestuurd worden naar namaste@grete-vliegt.be. 🙂

Aap uit de knoop

Bij de ochtendasana’s hebben we weer geoefend op Hanumanasana, oftewel Monkey pose, beter bekend als spagaat. Vorige week ook al en dat waren niet mijn favoriete oefeningen. Nu kan ik zien dat ik toen vooral gefocust was op ‘lastig’ en ‘pijnlijk’, waardoor het niet echt vlot ging. Vandaag was mijn eerste reactie ook niet meteen van confetti toen ik doorhad dat we ons aan het voorbereiden waren op de spagaat. Ik dacht: ‘Oh nee, al die pijn en moeite voor iets wat ik toch nooit ga kunnen.’. En plots, toen de ultieme poging daar was, kwam ik toch al redelijk dicht in de buurt van wat ooit een spagaat of split zou moeten worden. Wel met allerlei hulpmiddelen zoals blokken onder de handen (om het gewicht te verdelen) en kussens onder de voeten (om ze makkelijker uit elkaar te kunnen schuiven), maar daar deed iedereen het mee. En het voornaamste was dat ik met mijn schaambeen niet meer zo heel ver van de grond was. Joepie en confetti dus. 🙂 Al ben ik nooit met deze cursus begonnen met als doel me in alle knopen te kunnen leggen en in alle richtingen te kunnen buigen en strekken. Dat is een gevolg van alle oefeningen en stretches die je doet, die gewoon heilzaam zijn voor lichaam en geest. Want dat is wat ik eerder al heb mogen ervaren en ondervinden: yoga is en doet veel meer dan enkel je lichaam flexibeler maken. Het maakt ook je geest soepel. Als je het tenminste op regelmatige basis doet.

Moeilijke start

Zelf raakte ik zes jaar geleden geïnteresseerd in yoga, maar het was met sputterende motor. Ik probeerde het eerst met een tienbeurtenkaart, waarover ik zes maanden deed om ze vol te krijgen. Dan deed ik een hele tijd geen yoga. Dan af en toe, zeker niet gedisciplineerd. Soms weer weken of zelfs maanden niet. Ik trok mezelf er naartoe, omdat ik wist dat het ‘goed’ voor mij was (en omdat de Yoga Studio Bornem schuin over mijn deur was en ik dus geen uitvluchten had), maar niet omdat ik het geweldig leuk en deugddoend vond. Bijna integendeel: vaak vond ik het zwaar afzien. Ook de ontspanningsoefeningen, want ik was destijds niet echt getalenteerd in ontspannen. 😉 In mijn hoofd was ik me dan aan het voorbereiden op wat ik daarna nog ging doen of (zo mogelijk nog erger) zaken die al gepasseerd waren aan het overdenken.

Verbluffende vorderingen op twee fronten

Ik schat dat ik een jaar geleden een klein beetje vaker (doch onregelmatig) aan yoga ben beginnen te doen. Eerst Iyengar-yoga bij Sandra Dehertogh en daarna Yin-yoga bij Nathalie Bonaventure. Soms twee keer per week en dan deed ik ze allebei. Op 26 juni 2017 pas besloot ik thuis op mijn eentje wat yoga-oefeningen te doen. Elke morgen. Te beginnen met een minuutje of tien en maar drie asana’s: een rugoefening (die ik nu ken als Cat-Cow pose), een basis-Zonnegroet (Surya Namaskar) en een borstopener (supported Fish pose). Dat was alles. Stilaan heb ik dat opgebouwd tot 1,5 uur yoga in de ochtend. Ik stond er om 6u voor op. Maar ik geef toe: wanneer ik een late avondactiviteit had gehad, durfde ik de volgende morgen al eens forfait te geven. Voldoende slaap blijft tenslotte prioritair. (Of is dat nu een uitvlucht? 🙂 ) Door vorig jaar twee keer per dag een uur aan yoga te doen, voelde ik mijn lichaam pijlsnel vorderingen maken. Oefeningen die in het begin kreunen en puffen waren, gingen al snel vloeiender en makkelijker. Toen ik plots met mijn handen mijn voeten kon vastpakken, was dat een hele verrassing. (Je ziet: ik kom van ver.) Maar wat vooral verbluffend was, was dat er niet enkel in mijn lichaam meer ruimte kwam, maar ook in mijn manier van denken en doen. Alsof mijn hoofd en mijn hart ook open gingen. (Ik weet het: het klinkt melig, maar het was echt.) Ik merkte heel langzaam, maar wel zeker een verandering in hoe ik naar dingen keek, hoe ik zaken aanpakte, hoe ik kwesties benaderde, hoe ik over situaties dacht … Namelijk: veel rustiger en positiever. Dat merken en beseffen bij mezelf was best een emotioneel moment. En toen wist ik – na zes jaar – eindelijk waar ze het al die tijd over hadden als ze zeiden dat yoga goed was voor lichaam en geest. Ik had het nu letterlijk aan den lijve ondervonden. En dáárom ben ik met deze yoga teacher training begonnen: ik wou nog meer ondergedompeld worden in yoga om er zelf nog meer voordelen van te ondervinden.

Ik ben alvast benieuwd hoe verder open en soepel ik mijn lichaam en geest nog ga krijgen en vooral… wat de gevolgen in mijn leven daarvan gaan zijn! Sssssspannend! 🙂