Wanneer ik dit schrijf, ben ik aan het spijbelen. Mja, ook dat is gebeurd. Het is niet de eerste keer trouwens. Het begon met een les waarvan ik eigenlijk niet goed weet welk vak het was. Het werd in ieder geval gegeven door een priester (“Baba”) van de tempel hier vlakbij. Zijn Engels was nauwelijks verstaanbaar, op het bord werd niets genoteerd en meer dan geregeld besloot hij over te gaan tot het plaatselijke dialect. Mona (een van de Amerikaanse dames) en ik hadden hem al gevraagd om Engels te blijven praten, maar hij liet zich duidelijk niet de les spellen. De studenten die hem wel konden verstaan, gaven al te kennen dat de inhoud van zijn onsamenhangende gebrabbel voornamelijk over Hindoeïstische rituelen in de tempel ging. Misschien niet oninteressant, maar ook niet waarvoor ik hier ben. Ik ben dus gestopt met naar zijn lessen te gaan.
Systemen en stelsels
De volgende les die ik besloot te skippen, was anatomie. Zoals al eerder vermeld, is dat een uiteenzetting van alle systemen en stelsels van het menselijk lichaam. Na het skeletstelsel, centraal zenuwstelsel, endocrien systeem en verteringsstelsel binnenstebuiten gekeerd te hebben, besloot ik dat ik ook het internet of een encyclopedie kon raadplegen als ik iets wou weten over het nog te behandelen vaat-, uitscheidings- en ademhalingsstelsel. (Of ik vraag het gewoon aan mijn zus, de wandelende encyclopedie.) Toen ik de docent vroeg waarom ik daarvoor helemaal naar India gekomen was, zei ze dat ik de link met yoga moest leggen. Ik zei dat zij mij die link moest geven. Haar antwoord was in minder dan 15 minuten gegeven. Waarmee ik niet bedoel dat er weinig link is, maar wel dat je daarvoor niet alle onderdelen en hun functies moet kennen. Misschien als (Ayurvedische) dokter zoals zij wel, maar dat is niet mijn ambitie.
Gebrek aan docenten
Ik heb intussen begrepen dat deze school, Santhi Yoga International, niet helemaal is zoals ze zich (op het internet) voordoet. Ze is namelijk een klein half jaar geleden van locatie veranderd. Op de website staan nog alle foto’s en docenten van toen, wat er allemaal veelbelovend en kwalitatief uitziet. De vele positieve Google-reviews bevestigen dat ook. Wat ik daar las, was helemaal waar ik naar op zoek was en de accommodatie zag er op de foto’s op de website niet zo primitief uit. Op deze nieuwe plek hebben ze blijkbaar nog geen/weinig kwalitatieve docenten gevonden, waardoor de cursusmanager veel verschillende taken op zich neemt. Ze was mijn contactpersoon bij alle voorbereidende e-mails en formaliteiten en communiceerde snel en vlot.
Daarnaast regelt ze hier ter plaatse alles wat er moet gebeuren (binnen de twee Indiase minuten). 😉 Bij gebrek aan docenten neemt ze ook zowel de ochtendlijke asanales voor haar rekening (waarop ze steevast een kwartier te laat komt), als een aantal andere praktijkvakken en wat filosofie. Haar lichaam kan alle acrobatische trucjes uitvoeren en ze kent alle concepten in het Sanskriet, maar ze is onkundig in het aanleren aan leken. Tussendoor geeft ze online lessen en kookt ze (erg goed trouwens), want ook een kok is niet aanwezig. Op de schaarse momenten dat de (ook nieuwe) directeur van de school aanwezig is, geeft hij nu en dan een onverstaanbaar lesje filosofie. Dan is er nog de dokter die zeker haar vak wel kent, maar als didactische werkvorm enkel doceren (of beter: aframmelen) beheerst. Iets wat de Indiërs van op school gewend zijn trouwens, dus ze vinden het minder irritant dan ik. De zogeheten gastdocenten zijn mensen die ze via via kennen en die ze vragen om het lesuur te komen vullen met iets waar ze al dan niet iets vanaf weten. De leraar yoga-anatomie is zoals al gezegd de enige uitmuntende uitzondering op deze regel.
(Op de foto: Grete als didactisch materiaal hiervoor.)
Niet in vraag
Ik heb lang gedacht dat ik de enige was die bovenstaande indruk had. Dat ik weer te kritisch was. Ik was namelijk de enige die in de lessen zat te zuchten, te blazen, met mijn ogen te rollen of gewoon te zeggen dat iets volstrekt belachelijk was. (Het spijt me: ik heb België hier geen onberispelijk imago gegeven.) Mijn medestudenten gaven geen krimp, knikten beleefd en werkten zelfs mee in de les. Pas als ik er nadien eens met hen over praatte, hoorde ik dat de meesten zich ook ergerden en zagen dat het geen kwalitatief aanbod was. Ik vind het onvoorstelbaar dat er dan geen massaal protest volgt, maar dat is blijkbaar een Indiaas dingetje: docenten stel je niet in vraag en je gaat er al zeker niet tegenin. Oeps… dat wist ik dus niet en dat is ook helemaal tegen mijn natuur! 😄 Iemand van de Amerikaanse dames heeft het op een andere manier proberen te verdoezelen. Sudha had op een gegeven moment erg veel (muggen?)beten, waarmee ze al naar de dokter was gegaan. De jeuk (en ongerustheid over de vele beten) hielden haar uit haar slaap, waardoor ze niet treffelijk de cursus kon volgen. Ze is vorige week terug naar huis gegaan. Tja… als het een ongelofelijk interessante en leerrijke cursus was geweest, had ze wel een manier gevonden om hem te kunnen blijven volgen. Nu vond ze het je reinste tijdverspilling.
Erg geel
Ikzelf sta ook vol (muggen?)beten trouwens, waardoor mijn Fenigel al na twee weken op was. Een Ayurvedisch huis-tuin-en-keukenmiddeltje dat ze hier in de plaats gebruiken is kurkuma. Erg lekker in Indiase curry’s en andere Aziatische gerechten en ook erg geel. Als je weet dat ik vol sta met beten, kan je je voorstellen hoe ik erbij loop. (Nope, geen beeldmateriaal van.) De eerste dag maakte ik de fout om eerst die beten te verzorgen en dan een lotion op mijn gezicht te doen. Hoewel ik ook beten op allebei mijn oogleden heb en twee op elk oor, was ik toch niet van plan daar kurkuma te smeren. Handen wassen haalt niet zo heel veel uit. Het maakt enkel mijn wasbakje wat geler, waardoor vooral het urinoirblokje zich nu in zijn biotoop voelt. 😉 (Over handen wassen gesproken: ook mijn handzeep was al na twee weken op, wat een idee geeft van hoe vaak ik mijn handen hier wil/moet wassen.)
Ontoereikend
Bovenstaand relaas laat weinig goeds uitschijnen over mijn verblijf hier, dat besef ik. Toch is dat niet helemaal waar. Het klopt dat de school en de lessen ontoereikend zijn en ik heb de voorbije week een serieus proces moeten doorlopen om dat te aanvaarden. Het is zo en ik kan er niets aan veranderen. ‘Wat doe ik hier dan?’, bleef ik me constant afvragen en ik werd bijna gek van frustratie, want ‘Weet je wel hoeveel (geld en energie) ik hierin geïnvesteerd heb?’. Ik kwam hier om te groeien als yogadocent en dat gaat niet gebeuren (op de manier waarop ik het gedacht had). Maar ik kwam hier ook om uit de comfortzone te komen, te ervaren, de cultuur op te snuiven en te leren van dit andere leven. Er is dus nog heel wat anders naast de school waar ik veel uithaal. Uit (een aantal van) mijn medestudenten bijvoorbeeld. Zelfs in een taal die niet de onze is, slagen we erin om de meest diepgaande en vertrouwelijke gesprekken te voeren. Daaruit heb ik al meer geleerd over de levensschool die yoga is dan gelijk welk onderwijsinstituut kan bieden. Als we niet allemaal naar deze gekke plek waren gekomen, hadden we elkaar nooit ontmoet. En dat had ik voor geen geld van de wereld willen missen. (Op de foto: Het koppel Suganya en Senthil, de liefste en meest wijze mensen die ik ooit ontmoet heb.)
Kleine gelukjes
Daarnaast zijn er nog de kleine gelukjes die ik doorheen de dag wil plukken. De dwarsliggertjes die ik van thuis had meegebracht, heb ik opzij geschoven. (Sorry, Niki en Katrijn!) Het lukte me echt niet om me in deze sfeer op een oorlogsroman of psychologische thriller te concentreren. Ik heb in Fort Kochi twee nieuwe boeken gekocht, die me in vlekkeloos Engels meer over yoga in de ruime zin van het woord vertellen en waar ik erg van geniet op de weinige momenten waarop het kan. Daarnaast mag mijn verslaving aan chai intussen duidelijk zijn: ik overtref hiermee trouwens alle Indiërs hier, die liever koffie drinken. Helaas krijgen we enkel ’s ochtends chai. Als er nog over is, giet ik het in mijn thermosje, dat het warm houdt tot na de middag. Ik lurk dus tussendoor gelukzalig van het mokkakleurige goud. Soms ga ik tussen de lessen eens naar het naburige marktje en daar heb ik mijn thermos ook al eens laten vullen.
Nog twee barfi’s on the go en wééral ben ik content! Ik heb trouwens op mijn beurt India laten kennismaken met een specialiteit uit de Lage Landen: speculaas. Ik had een aantal stuks meegenomen voor het geval dat mijn darmactiviteit gestimuleerd zou moeten worden na de vele rijstmaaltijden. Dat blijkt niet het geval, dus trakteerde ik bij de ochtendchai op speculaas. Moest ik dus het concept Sinterklaas uitleggen, zeg… Ze snapten niet wat die dubbelganger van de Kerstman slechts met enkele weken verschil kwam doen.
Kerstmis vs Halloween
Qua kerstsfeer heb ik hier niet te klagen trouwens. Of net wel… Kerstversiering puilt en kerstmuziek schalt hier uit de winkels. En een kerstmuts bij 30 graden is iets om mottig van te worden. Maar het feest wordt hier wel degelijk gevierd, vooral dan door de christelijke gemeenschap die voornamelijk in het zuiden van dit land (meer bepaald hier in Kerala) vertegenwoordigd is. In de ashram was onlangs al een soort kerstviering, waarop niet op kerstverlichting werd bespaard en verschillende koren hun kerstliederen te berde kwamen brengen. Ik denk dat je het voor de rest ook een beetje kan vergelijken met Halloween bij ons. Het is komen overwaaien en ook mensen voor wie het niet echt betekenis heeft, doen er iets mee. Gisteravond werd de rustige ashram opgeschrikt door een hels kabaal. We kwamen allemaal uit onze kamers en we zagen een stuk of zeven jonge gasten op trommels slaan en gekke sprongen maken (dansen?). Sommigen waren “verkleed” als kerstman (inclusief muts, ja). Alsof het masker van een blanke bebaarde man op een Indiaas jongenslichaam al niet schrikwekkend genoeg was, droeg er ook eentje een monstermasker. Ze vroegen (het management) naar geld of snoep. Toch een beetje Halloween dus.
Ik neem aan dat in België iedereen zich momenteel aan het verliezen is in de kerststress. 😉 Probeer er tussendoor ook een beetje van te genieten, hè. Gezellige feesten gewenst!
Bedankt Grete om ons mee te laten genieten van je belevenissen in het verre India ! We hebben er geen greintje moeite mee om het te visualiseren, met dank aan jouw meesterlijke schrijfstijl 👍😃. Ook voor jou fijne feestdagen en de beste wensen voor een gezond, gelukkig, mooi, ontstresst en liefdevol 2023 ! 🤗🎄🥳🥰
Dikke dankjewel, Martine!
Tja, mijn lieve Grete, dat klinkt inderdaad niet als iets waar je vrolijk van wordt. Ik zou er zelfs wat triest van worden – eu, de voorwaardelijke wijze moet tegenwoordige tijd worden 😌 – zonder de zekerheid dat je probeert te relativeren en uit alles het allerbeste weet te halen. Maar ik begrijp dat je het je lichtelijk anders had voorgesteld. Blij dat je fijne mensen in je buurt hebt. Van hen kan je (ook 🤔) veel leren! Laat aub weten waar je na dit avontuur naartoe gaat!
Aan kerstsfeer kan je hier idd niet ontsnappen, al is het weer er niet naar. Het is vrij zacht, toch om en bij 10 graden, en het regent vaak. Voor de rest klimmen er kerstmannen over balkons en door ramen, wordt er geenszins bespaard op flikkerende en kleurrijke lampjes en is het in winkels een drukte van belang. Maar voor mij blijft Kerst ook een gezellig familiemoment, waarop ik je zonder twijfel erg ga missen…. Zoen!
Oh no, klimmende kerstmannen! Die zijn gelukkig nog niet tot hier gewaaid! 😃
Virtueel zal ik er wel een beetje bij zijn. Tot dan!
Hallo Grete, spijtig dat de opleiding niet aan je verwachtingen voldoet. Het is goed dat je vlug een klik gemaakt hebt om de tijd op een zinvolle manier in te vullen en zelf aan je groei te werken.
De kerstdrukte valt nog best mee voor ons. Ik wens je alvast vele ontmoetingen met inspirerende mensen en een gezond en gelukkig 2023!
Groetjes Rita
Dankjewel, Rita! We ‘zitten’ snel weer samen in dat gelukkige nieuwjaar. 😉
Lieve Grete je hebt de kunst van toch het positieve te halen uit jouw ervaringen! Chapeau ! Het moet echt niet simpel zijn om dit alles zomaar te verwerken….het is inderdaad echt een totaal andere wereld vol verrassingen! Hopelijk wordt Kerst niet een dag van heimwee : je bent niet alleen ! Volgend jaar beter 😜😘
Ik heb inderdaad erg lastige momenten (gehad?), maar er is hier zoveel te ervaren, dus ik ben nog in balans. 😉 Bedankt voor de good vibes, Geneviève!