Surf, slurf, Sanskriet en shoppen

‘t Is gebeurd: Grete is erin geslaagd kou te hebben! Hoewel ik bekend sta als een notoire koukleum, verbaas ik hier toch ook weer mezelf mee. (Zelfovertreffing!) Het heeft de voorbije drie dagen veel geregend en sowieso is het klimaat hier erg vochtig. Daardoor voelt alles altijd klam aan: mijn kleren, mijn handdoeken, mijn beddenlakens…. En ja, Grete heeft nu eenmaal niet veel nodig om kou te krijgen. Dat natte washandje heeft dus een flinke trap gekregen om plaats te maken voor een warme trui. Hoewel ik al een dekentje had, heb ik die trui ’s nachts ook nog eens over mij gelegd én een T-shirt met lange mouwen aangedaan. (De kleren die ik droeg toen ik in België vertrok – sneakers, jeans en vijf laagjes waaronder een hoody – dacht ik twee maanden niet nodig te hebben, maar kijk!). Ik had ’s avonds te lang met de medestudenten op het balkon/terras gezeten. De kou leek in mijn botten te zitten. En net wanneer je denkt: ‘Ik neem snel nog even een warme douche’, is er geen elektriciteit. Ik was nochtans bereid om plat op mijn buik te gaan en onder het kraantje op kniehoogte te gaan liggen.

Wel/geen wasserette

Ondanks bovenstaande anekdote heb ik toch ook al veel gezweet. De was verzamelde zich dan ook snel en ik had er iets te hard op gerekend dat er – net als de vorige keren – wel ergens een ‘wasserette’ in de buurt zou zijn. Toen ik daarnaar informeerde bij verschillende mensen hier, was het antwoord niet meteen eenduidig: ‘Nee.’ ‘Ja.’ ‘Niet altijd.’ ‘Ja, maar…’ ‘Misschien, we moeten het vragen.’ Hoewel ze niet begrepen waarom ik zo nodig een wasserette wou, hebben een paar medestudenten heel erg hun best gedaan om er voor mij een te vinden. (Niet enkel voor mij trouwens. Het is duidelijk een westers dingetje, want de twee dames uit Californië keken er ook erg naar uit.) Omdat ik zonder onderbroeken dreigde te vallen, ben ik er dan toch maar zelf aan begonnen. Daar moest weer een serieuze knop voor omgedraaid worden, want mijn hoofd vindt het nogal moeilijk om blauwe was bij roze te steken en geen onderscheid te maken in temperaturen. Zeker als het over ondergoed, handdoeken en bedlinnen gaat, zie ik dat toch graag gewassen op temperaturen die mijn handen niet aankunnen… Ik had het ook gepresteerd om met pen op mijn jeans te krabbelen en inkt maakt nu eenmaal hardnekkige vlekken.

Hernia-handwas

Een andere reden waarom ik er niet zelf aan wou beginnen, is dat ik het niet zag zitten om over die emmers gebogen te staan. Hoe doen die Indiërs dat toch zonder een hernia op te lopen?? (En zonder een zondvloed te creëren in de badkamer?) Ik dacht mijn (vuil) wasbakje te gebruiken, kwestie van toch iets ergonomischer te werk te gaan, maar dat ding heeft (uiteraard) geen stop. Enkel nog een restant van een urinoirblokje. Ik ben het op de markt gaan zoeken, maar mensen keken me met grote ogen aan en de winkel die het had kunnen hebben was (uiteraard) op dat moment gesloten. In de emmers dus. Terwijl ik twee kledingstukken tegen elkaar stond te wrijven en zeker tijdens het x-aantal keer naspoelen, kreeg ik ongelofelijke rugpijn. (Hugo, ik bel je nog!) En met het flink wrijven heb ik ook nog eens twee vingers tot bloedens toe open geschrobd. En ’t is dat plakkers zo goed blijven zitten op zweethanden… Ik heb ook het principe van centrifugeren nog meer leren appreciëren. Ik kon mijn kleren wel uitwringen, maar uiteraard waren ze nog erg nat wanneer ik ze ophing. Met het vochtige weer duurde het dus nog langer voor ze echt droog waren. En ken je die geur als je vergeten bent de was uit de machine te halen en die daar heel lang is blijven inzitten? Zo ruiken die kleuren dus nu. Ik word mottig van mezelf.

Sanskriet studeren

Mottig word ik ook van de vele theorie die we te verwerken krijgen. Ik heb intussen een miljoen woorden in het Sanskriet weten passeren. Dat vinden de docenten hier blijkbaar tof, maar ik heb er niet zo’n boodschap aan. De lessen zouden een half uur korter kunnen zijn als ze niet alles in het Sanskriet zouden zeggen. Ik vind het leuk om over Ayurveda te leren en ik voel er wel iets voor om misschien wat meer pranayama in mijn lessen te verwerken. Dat deed ik tot nu toe niet zoveel, omdat ik 90 minuten nu al te weinig vind om een goeie yogales te geven en omdat ik vreesde dat het de yogi’s misschien niet zou interesseren. Maar wie weet vind ik wel een manier op om het te integreren. Ik hoef echter geen 35 soorten ademhalingstechnieken of 50 verschillende mudra’s (gebaren) in het Sanskriet te kennen. Ik worstel ook met alle botten en gewrichten van het skelet, alle klieren en hormonen van het endocriene systeem en alle onderdelen van het zenuwstelsel (en dat is nog maar wat ik de eerste twee weken te verwerken kreeg). Ik ken alle woorden niet eens in het Nederlands, laat staan dat ik ze begrijp in het Engels met sterk accent. Daar moet ik dus stevig op studeren, hoewel ik daar intussen ook wel in probeer te doseren. Het moet plezant blijven. Maar mijn “toilettafeltje” is dus nu een echt bureau geworden, waar ik totaal niet comfortabel aan kan werken. (Hugo, ik bel je nog!)

Lessen zonder les

Ik zeg het meteen eerlijk: de lessen kunnen me voorlopig niet allemaal bevredigen. Ik heb al een heel goeie basis (vind ik zelf) van vijf jaar geleden in RYD en ik wou vooral nog bijleren. Maar tot nu toe heb ik al het meest geleerd buiten de lesuren (want 50 mudra’s vind ik dus niet interessant). Over mezelf onder andere. 😉 En over India, de gewoontes, de mensen en de vele verschillen onderling. Ik ben de enige van de studenten die de ‘gevorderde’ (300 uur) opleiding volgt. De anderen hebben nog geen ervaring en zijn hier dus voor de ‘basis’opleiding (200 uur), die ik vijf jaar geleden kreeg. Dat maakt dat we sommige lessen apart hebben. Het heeft als nadeel dat ik er niet samen met hen kan over napraten. Het heeft als voordeel dat ik dan een-op-een les krijg en ik zo vaak ‘Come again?’ kan zeggen als ik wil, zonder iemand op de zenuwen te werken, behalve de docent zelf. Tja, ze moeten maar duidelijker leren praten. 😊

Er is één docent op wie ik helemaal gek ben: KrishnaKumar (ik mag Kris zeggen), een gastdocent die yoga-anatomie geeft. Hij spreekt traag en duidelijk, noteert veel op bord en heeft zoveel leerzame dingen te vertellen! Vooral dus over hoe je de asana’s op een veilige manier moet uitvoeren, zodat yoga ook effectief heilzaam kan zijn in plaats van dat je er pijn van krijgt enkel door ernaar te kijken. Ik was daar sowieso al heel erg beducht voor en mijn lessen worden daardoor misschien al eens als ‘braaf’ (of ‘saai’) ervaren. Maar dit is hier dus de les waar ik het meeste van leer, vaak ook door bevestigd te worden in wat ik al deed.

Chic shoppen

Na het vele studeren ben ik in het weekend dus wel toe aan een uitje. Vorige zondag regende het echter pijpenstelen. Een hele dag viel het met bakken uit de hemel. Dus staken Mona, Sagina, Sudha en ik een overdekt programma in elkaar. Zoveel opties waren er niet: het werd een girls day out in het shopping center en in de wellness.  Lulu Mall is een mega winkelcentrum 15 km van hier. Het was niet mijn favoriete bestemming en ik heb er ook niets gekocht, maar ik vond het wel interessant om te zien wat er zoal in de winkels lag, ook van de merken die we bij ons ook hebben. En ik moet nu eenmaal vermelden dat er naast het stoffige, onfrisse en soms bedenkelijke decor dat ik tot nu toe geschetst heb, ook chique, luxueuze en kraaknette plekken zijn. Dat spreekt voor zich en dat wist ik wel, ik had er alleen nog niet over getuigd. In de omliggende straten zie je dan weer de (intussen “vertrouwde”) stalletjes en kiosken met lokale producten en daar heb ik splinternieuw bedlinnen gekocht in een winkeltje waar ik het eerlijk gezegd niet verwacht had. De mevrouw moest ook diep graven onder en tussen haar (zeer) heterogeen aanbod, maar viste dan toch ergens lakens op. Ze fronste toen ik (met handen en voeten) probeerde te vragen of ze een laken, onderlaken én kussensloop met dezelfde kleur en print had. Nee. Da’s hier blijkbaar niet de gewoonte. Een geluk dat je je ogen dicht doet om te slapen… 😉

Massage met slurf

In de wellness gingen we voor een Ayurvedische ontspanningsmassage. Het was niet de beste massage ooit (die komt steevast van mijn zus! Sorry, Hugo.), maar het was plezant. Toen ik de ruimte binnen kwam, schrok ik heel even, want ik dacht een foltertafel te herkennen. Maar ik had moeten weten dat een massagetafel hier geen comfortabel en zacht bed is, maar een houten plaat. Het was er wel erg netjes en proper, dat moet ook zeker gezegd! Me uitkleden deed ik onder toezicht van de masseuse (Apart kleedhokje? Nooit van gehoord.) en daarna bond ze een koordje rond mijn middel, waar langs de voorkant een soort wc-papiertje naar beneden rolde. Met die slurf tussen mijn benen mocht ik plaats nemen op een krukje, waar eerst mijn hoofd en nek onder handen werden genomen. Ayurvedische behandelingen worden normaal holistisch aangepakt. Ik herinner het me nog van vijf jaar geleden. Toen ging ik naar de dichtstbijzijnde Ayruvedische kliniek om mijn rug eens te laten masseren. Ik wist toen nog niets van de Ayurvedische aanpak en het kon me ook niet schelen. Ik wou gewoon een rugmassage. Maar toen ik bij de dokter kwam, werd ik fysiek, emotioneel en spiritueel volledig doorgelicht met vragen over mijn levensstijl, eetgewoontes en de relatie met mijn ouders. Ik knipperde een paar keer met mijn wijd opengesperde ogen en wist niet anders uit te brengen dan: ‘Euh, het was eigenlijk voor mijn rug…’.

Glibberen en surfen

Maar goed, hier hadden we dus expliciet om een ontspanningsmassage gevraagd en niet om een therapeutische behandeling. Dus de masseuse overgoot me vrolijk met een ruime hoeveelheid warme kruidenolie, waar dit soort massages ook bekend voor staat. Daarna mocht ik plaatsnemen op de houten plaat waar ze slechts een miljoen keer over hetzelfde lichaamsdeel wreef, zodat die olie uiteindelijk in mijn botten moet terecht gekomen zijn. Ik vond het allemaal prima en kreeg voor het eerst in mijn leven een ooglidmassage. 😊 Mijn neuspiercing vocht hard om haar plaatsje te behouden, maar is uiteindelijk de strijd verloren, net als mijn teenring trouwens. (Gelukkig hebben beide hun weg naar huis weer gevonden.) Na 45 minuten mocht ik recht komen en terwijl ik dat probeerde, glibberde ik bijna van de tafel en vervolgens surfte ik gezwind richting badkamer voor een bucket bath. Altijd even wennen om je te douchen met behulp van een emmer en maatbeker, maar het stemde me vrolijk dat deze exemplaren intact, proper én zelfs assorti waren! Het stuk zeep glibberde slechts vier keer uit mijn handen, maar ik kwam als herboren uit de badkamer. Klaar voor weer een nieuwe lesweek!

Die lesweek is intussen alweer ver gevorderd. Wie dit leest, loopt dus een beetje achter. Maar binnenkort dus meer nieuws!😉

6 gedachten over “Surf, slurf, Sanskriet en shoppen”

  1. Weer zit ik hier luidop te lachen. Ik hoor je de zinnen ook zo uitspreken, overgoten met een sausje, nee, een douche van ironie. Heerlijk!
    En… Merci voor het compliment.
    Kus van zus.
    Xxx

  2. Blij dat je ook bij de ‘iets minder leuke’ 🤔 momenten je humor niet verliest, of dat meen ik toch te kunnen afleiden uit deze commentaren. Je neemt het mij beslist niet kwalijk dat ik je beschrijvingen komisch en grappig vind! Je bedje ziet er fleurig en kleurrijk uit. Elk stuk apart mag er wel zijn, vind ik. ‘Goe gekocht, gene zw….’ Ok 😇!
    Bedankt en tot de volgende keer!
    Ma

  3. Zaaaalig! Ik loop een beetje achter, zoals je ziet.
    Ik ben zo blij dat ook jij “setjes” weet te appreciëren, of het nu gaat over maatbekers, beddengoed of ondergoed 😉 !
    Ik duim voor geen kou meer!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven