Wat doet een mens zoal op de laatste dag van het jaar? Op de laatste dag van 2020 dan nog!
Ik kijk nog heel even achterom. En in plaats van te sakkeren over wat een beroerd jaar het toch wel niet geweest is, zoek ik mijn prettigste momenten eruit. Want hoe je het ook draait of keert, gebeurtenissen als een pandemie zorgen niet enkel voor problemen en miserie, maar ook voor kansen en mogelijkheden.
- Naast het WhatsAppertief vond ik de ‘videolunch’ uit, wat uuuuuren kon duren.
- Samen met zingende vriendinnen maakte ik een paar filmpjes – elk vanuit z’n kot.
- Ik ging opvallend vaak wandelen, wat lichaam en geest deugd deed.
- Ik leerde met videotools werken, videootjes maken en monteren, én startte met mijn eigen livestream lessen.
- Mijn boek ‘Altijd en overal’ kwam ondanks alles toch uit.
- Ik genoot optimaal van het mooie weer, vb. in het zwembadje bij mijn zus.
- Ik ging weer iets meer op eigen benen staan door afscheid te nemen van een yogastudio.
- …
Maar bovenal heb ik mezelf weer wat beter leren kennen. Ik heb namelijk ook heel wat momenten van intensieve introspectie beleefd. Dan kroop ik mijn cocon en voerde ik ellelange vloergesprekken met mezelf. (Wanneer ik op de grond zit, krijg ik altijd het meeste inspiratie. Dat heet dan ‘geaard zijn’, zeker?) Dan trok ik gemakkelijke thuiskleren en dikke sokken aan, maakte geen werk van kapsel of make-up, prepareerde een chai latte, deed kaarsen branden, zette een pianomuziekje op nestelde me met pen en papier(en) op een dekentje, omringd door alles wat ik al ooit eens neergeschreven had over filosofie, psychologie, persoonlijke ontwikkeling en groei …
Grote en kleine levensvragen passeerden de revue, de ene al existentiëler dan de andere. Heerlijk vond ik dat! Ik blikte terug op mijn kinder- en studententijd en zag hoe toen passie en faalangst steeds in duel gingen, maar me uiteindelijk toch mijn grillige, maar prachtige parcours deden afleggen. Ik stond er zelf van versteld hoeveel verschillende dingen ik al gedaan heb in mijn leven, maar hoe steeds dezelfde drijfveer aan de basis lag. Ik keek ook vooruit in de nog steeds erg onzekere toekomst en fantaseerde erop los over wat ik nog allemaal zou willen en kunnen. Ik maakte een ‘emotioneel/spiritueel verlanglijstje’ met o.a. hartelijke ontmoetingen, gesprekken met inhoud en betekenisvolle relaties. Die momenten maakten mijn zielsgelukkig. Allé, seg… wie had dat gedacht in 2020?