Het heeft weinig met India te maken (en op een bepaalde manier toch ook weer veel), maar ik wou het heel even hebben over Yar Vlaanderen. YAR staat voor Youth At Risk en de organisatie helpt jongeren die het spoor wat bijster geraakt zijn om hun leven weer ín eigen handen en óp de sporen te krijgen. Er stond vandaag namelijk een artikel in De Standaard over een jongen van 19, Habbib, die drie jaar geleden een traject doorliep bij YAR, wat hem – volgens de titel van het stuk – van kruimeldief tot burgerlijk ingenieur bracht. Ja, kijk, dan voel ik de onweerstaanbare drang om het nogmaals van de daken te schreeuwen: YAR werkt!
Dat schreeuwen (of meestal toch gewoon vertellen) doe ik nu een jaar of vier. Beweren dat ik al zo lang vrijwilligerswerk doe bij YAR, zou naar zelfstoef gaan ruiken. Ik hou het erop dat ik verspreid over die vier jaar vrijwillige coach was tijdens drie residentiële trainingsweken en één individuele coaching van een zoekende jongere. Het waren telkens heel verschillende maar wondermooie ervaringen. De allereerste deelname was natuurlijk het meest indrukwekkend. Om te beginnen omdat ik toen voor het eerst zes volle dagen heel nauw samenleefde en –werkte met vijftien kwetsbare jongeren van allerlei pluimage, die op z’n zachtst gezegd al een hobbelig parcours hadden afgelegd en daar ook een bijzondere manier van denken, doen en praten aan hadden overgehouden. (Of misschien kende ik gewoon het gangbare slang van tieners niet.) Ik was enorm geraakt door wat ze (bijna) allemaal hadden moeten meemaken en ontberen (liefde, aandacht en geborgenheid om maar iets te noemen). In hun vijf- tot achttienjarig bestaan was dat al véél meer dan sommige anderen in een heel leven doen. Ik heb toen vanop die trainingsweek een sms’je gestuurd naar mijn ouders om hen te bedanken dat ze me – zelfs op mijn toppunt van puberale waanzin – op z’n minst altijd graag zijn blijven zien. We vergeten te vaak dat dit een basisrecht is waar lang niet alle kinderen van genieten.
Wat me tijdens mijn eerste kennismaking met YAR zo mogelijk nog meer omver geblazen heeft, waren de overdonderende confrontaties, verhelderende spiegels en verbluffende inzichten met, van en over … mezelf. Het is allicht voer voor nog veel andere blogposts, maar ik hou het hier op de samenvatting dat mijn leven toen veranderd is. Enfin, die verandering is zeer geleidelijk aan gegroeid, maar de zaadjes zijn ontegensprekelijk daar en toen ontkiemd. Dus opnieuw: YAR werkt! 🙂 We kunnen zeggen dat YAR ook mij op een bepaalde manier op de sporen gezet heeft. En die leiden vandaag regelrecht naar India. En zelfs op het toppunt van mijn thirtysomething-waanzin zien mijn ouders me nog altijd graag. (Dat van dat toppunt kan ik niet beloven, sorry. 😉 )
Bedankt dus, YAR Vlaanderen.
PS. YAR Vlaanderen is altijd op zoek naar vrijwillige medewerkers en niet in de eerste plaats om jongeren individueel te coachen. IEDEREEN kan zich dus aanmelden. Alles begint altijd met een infoavond. Check de data hier.