Wat wil jij in de wereld zetten?

Vandaag exact vier jaar geleden vertrok ik (voor de eerste keer) naar India. Ik ging voor drie maanden weg, omdat ik me niet goed voelde waar ik was. Alsof ik niet in deze maatschappij paste. Ik wou meer tijd, verbinding, vrijheid, plezier, eerlijkheid, warmte, openheid, rust, licht, lucht, beleving, zachtheid, vertrouwen, schoonheid, aandacht, positiviteit en contact met mezelf en met anderen. Dat was waar ik van droomde. Het was het begin van vooral een innerlijke reis, waarvan ik de inzichten, lessen, wijsheden en waarheden vandaag in de praktijk probeer te zetten. (Met de nadruk op proberen. Life is a bumpy ride. 😉 )

Naïef optimisme

Het is ook vanuit die waarden zoals verbinding, zachtheid, warmte, beleving, positiviteit, aandacht en schoonheid dat ik nu een reisje organiseer. Dat idee komt nu eens echt vanuit het diepste van mijzelf. Wat missen mensen hier (in België) nogal? Zon, warmte, tijd, aandacht, zorgeloosheid en een gevoel van vrijheid, wat zich al eens laat samenvatten in het woord ‘genieten’. ‘Plezier’. Dan zetten we dat toch gewoon in de wereld, niet? 😊 Haha, soms ben ik wel blij met mijn naïef optimisme en idealisme, waarbij ik enkel de mogelijkheden zie en niet de obstakels. En natuurlijk bots ik dan wel eens met mijn kop tegen de muur/zo’n obstakel. Maar voorlopig (ik spreek met twee woorden) heeft dat nog niet mijn ondergang betekend. So far so good.

Onstuimige fantasie

Bon, zo is het dus gegaan: Ik wil zoiets in de wereld zetten, hoe gaan we dat doen? Tussen mijn yogi’s zit een zelfstandige reisorganisator, dus dat werd alvast mijn eerste aanspreekpunt. Bleek dat haar onstuimige fantasie zo mogelijk nog groter was dan de mijne en dat het woord ‘onmogelijk’ niet in haar woordenboek staat. Toen we dus in maart dit jaar een vrijblijvend coronawandelingetje gingen maken om eens van gedachten te wisselen, zaten er in een mum van tijd twee belevingsreizen theoretisch in elkaar. Twee, want (be)leven kan op verschillende manieren: met wat actie en avontuur, of in rust en ontspanning. Ellen wist op logistiek en organisatorisch vlak van wanten, ik deed conceptueel en inhoudelijk mijn inbreng en we vulden elkaar aan waar kon of nodig was. Twee maanden later zaten we samen in het vliegtuig richting Griekenland (het land was net een week weer open voor toeristen) om prospectie te gaan doen. Vervolgens werden Griekse eilandjes bezocht en beleefd, gewikt en gewogen, al dan niet goedgekeurd en in onze template gegoten.

Charmant eiland

Het resultaat is een eerste ervaringsreis volgend jaar naar Poros, een charmant eilandje in de Saronische Golf. Voor deze eerste editie kozen we voor de ontspannende versie: eentje om de batterijen op te laden met eerder kalme activiteiten, waarbij we kunnen kennismaken, ontdekken en beleven, zonder dat we over de grenzen van de comfortzone worden geduwd. Poros leent zich hier geweldig toe: het is een klein en rustig eiland dat (nog?) niet overspoeld wordt door horden toeristen, maar waar wel wat te beleven valt. De temperaturen zijn er heerlijk, net als het eten, de uitzichten en de mensen. Tijdens onze trip dompelen we ons letterlijk en figuurlijk onder in alles wat warm of net verfrissend is om kennis te maken met deze mooie, zachte, luchtige plek, maar ook met elkaar. In alle openheid, eerlijkheid, vertrouwen en verbinding. Met aandacht en tijd voor onszelf en mekaar.

Dat ik dat durf…

Een droom, zo lijkt het soms. En daarmee bedoel ik: niet echt. Alsof het onrealistisch is dat ik dit daadwerkelijk ga doen. Ik geloof het inderdaad zelf nog niet helemaal. Ik heb tenslotte geen ervaring. Ik ben journalist van opleiding. Eventueel nog lesgever ook. Maar toch geen reisorganisator/begeleider? Twijfel en onzekerheid overvallen me soms. En al zeker wanneer iemand die verondersteld wordt de spanning uit mijn lijf te masseren (of kraken), me vraagt of ik daar wel genoeg over nagedacht heb en vervolgens de worst case scenario’s begint op te sommen. Dan spat mijn naïef optimisme in duizend stukjes uiteen op een massagetafel. (Gelukkig is er dan Ellen, die als een vastberaden stier haar ervaren hoorns doelgericht vooruit priemt.) Onlangs zei iemand dat “hij het wel chic vond wat ik ging doen. Dat ik dat durfde, zeg… Hijzelf zou z’n nek nooit zo durven uitsteken. Wat als het mislukte?” Tja… Ik onthoud daaruit het woord ‘durf’. Want lef is naar verluidt het enkelvoud van leven. And I have nu eenmaal a dream. En jij? Wat wil jij in de wereld zetten?

2 gedachten over “Wat wil jij in de wereld zetten?”

  1. Ik ben helemaal pro en ik geloof vast dat jij dat kunt waarmaken! Een bedenking: ik ging met een groep leeftijdsgenoten op reis (toevallig ook naar een Grieks eiland) en hoewel er veel verbinding, vrijheid en genieten mee gepaard ging….komen er op zo’n momenten, wanneer iedereen zich eindelijk kan ontspannen, ook veel verdriet, spanningen en zorgen naar boven. Wanneer ook dit kan opgenomen worden in je verwachtingen, doelstellingen van deze reis, wordt het vast fantastisch. Want echte verbinding ontstaat pas wanneer alles er mag zijn:…op onze reis is er gehuild om nadien met z’n allen de slappe lach te krijgen….Dus vooral ook ruimte laten om dingen te laten gebeuren tussen mensen. Je zal versteld staan van wat er zich ontvouwt, van wat er mogelijk is wanneer je ook eens de controle durft loslaten (daarmee bedoel ik niet je verantwoordelijkheid loslaten, dat zijn twee verschillende dingen)
    Good luck en vooral goeie reis!!
    Ann

    1. Hoi Ann,

      bedankt voor je reactie. Ben het helemaal met je eens. In vertrouwen en verbinding mag alles er zijn.
      Dikke merci!
      Grete

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven