Na 4,5 jaar is het eindelijk zover: ik ga terug naar India. Van oktober 2017 tot januari 2018 verbleef ik er in Aurovalley Ashram (ashram = leefgemeenschap, ontmoetingsplaats, bezinningsplek) in Raiwala om vooral ‘de innerlijke reis’ te maken. Ah, nee, dat is juist: ‘soul searchen’ heet dat tegenwoordig en dat klinkt toch een stuk hipper. […]
India, here I (finally) come again! Lees verder »
Ik zou je een gelukkig jaar kunnen wensen Want dat doen we op een kaartje/in een brief Maar liever stuur ik iets concreets naar de mensen Want ‘geluk’ blijkt vaak zo relatief Daarom wens ik een flinke portie lef dit jaar Courage, bravoure en moed Zelfzekerheid is immers vaak een gevoelige snaar Angst zit
Namasté, Ik voel de onweerstaanbare drang om iets te schrijven over het ego. Het is namelijk een van mijn favoriete onderwerpen en het was de afgelopen week nogal erg aanwezig – niet alleen dat van mij overigens. Al weet ik niet of ik het ga uitgelegd krijgen in een blogpost die – naar ik hoor
Het ego, ‘t is (g)een cadeau Lees verder »
Namasté! Ik dacht: ik laat nog eens een tattootje zetten! En zo geschiedde. Ze is uiteraard slechts tijdelijk, want van henna. Ze is gezet door mijn Indiase vriendinnetje Jyoti (24), die ik hier vorig jaar leerde kennen. We werden met elkaar in contact gebracht door een gemeenschappelijke vriendin, zijnde mijn yogateacher Nathalie van Shala Samsara.
Deze plek is ‘divine’ Lees verder »
Ja… ’t Is waar… Ik zit met een knoert van een (voor)oordeel tegenover blogs en bijgevolg ook bloggers. Daar ben ik niet trots op, dus biecht ik het hier maar gewoon even op, dan ben ik er vanaf. Ik vond blogs altijd iets voor mensen die zichzelf interessant vonden, maar eigenlijk vooral oninteressante dingen wereldkundig maakten:
Eigenlijk heb ik een hekel aan blogs… Lees verder »
