Soms vraagt een mens zich af…

Hoe hard kan een mens zweten?

Het is een vraag die me eigenlijk de laatste weken bezighoudt. Zweten is echt niet van mijn gewoonte. Sowieso heb ik het meestal (te) koud. Als ik naast een haardvuur sta, zou ik er nog liever in kruipen. Ik zal me pas in T-shirt of topje begeven, wanneer mijn gezelschap al lang zit te puffen. En over het algemeen zal ik bij hogere temperaturen die activiteiten eerder vermijden die de kans op transpiratie verhogen. Maar het wonder is geschied: ik zweet! En meteen als een ervaren rot: het water stroomt gewoon langs mijn slapen naar beneden en druppelt in mijn nek. Wat een ervaring alweer! Het begint al wanneer ik yogales aan het geven ben. Wie had ooit gedacht dat ik om 7u ’s morgens al zou staan zweten als een heilig rund? Na mijn ochtenddouche probeer ik me gedeisd te houden, maar zelfs als ik gewoon blijf stilstaan, voel ik binnen de kortste keren letterlijk nattigheid. En bij het uitademen door mijn neus lijkt het alsof iemand een minihaardroger op mijn bovenlip richt. Na het vegen van de meditatietempel ben ik uiteraard toe aan een tweede douche. Het voordeel is (want dat is er altijd): ik moet niet wachten op warm water! 🙂

 

33 keer raak

Een andere vraag die ik me vanmorgen stelde, was hoe een mens in godsnaam aan 33 (muggen?)beten op één voet komt? Een halve voet dan nog: de helft richting tenen. De helft richting enkel/hiel is gespaard gebleven. En ik heb het niet eens weten gebeuren. Ik weet ook niet precies welk beest zich aan mij tegoed gedaan heeft. Ach, verstrikt raken in een teenslipper, het kan hen allemaal overkomen. 🙂 Ik gokte eerst op vlooienbeten, of dineren die beesten enkel op dieren? Een van de twee ashramhonden, Holy, is momenteel de trotse eigenaar van een dynamische vlooienfamilie. Zoals ik altijd doe met honden, blijf ik op een veilige afstand van Holy (en de andere, Chiny), maar gisteren was ze zich tegen mijn gesprekspartner komen aan schurken en die aaide haar volop. Dat was aan mijn rechterkant. Ik zat met mijn linkervoet opgetrokken, wat verklaart waarom die ongeschonden is gebleven. Maar de hondenliefhebber van gisteren heeft helemaal geen rode bolletjes op armen of benen, dus misschien toch geen vlooien? Een mug in mijn bed dan die in blinde paniek in het wilde weg is beginnen te steken, 33 keer raak? Voorlopig zit ik me nog niet verloren te krabben, dus ik breek er mijn hoofd niet over. Holy daarentegen…

 

Kat en hond. En aap.

Holy houdt blijkbaar van mij, want de laatste dagen komt ze ’s avonds in het voorportaaltje van mijn kamer liggen. Ik geef toe: een open deur werkt over het algemeen nogal uitnodigend, maar het is de enige manier om toch een beetje frisse avondlucht mijn kamer te laten binnenkomen. Tegen dat ik ga slapen (en mijn voordeur ga sluiten) moet ik haar dus buiten vegen en dat is letterlijk te nemen. Holy is erg … eigenzinnig. Ze luistert enkel naar Swami als hij zegt dat ze moet buitengaan. Ik ben vooralsnog geen goeroe, dus het beest blijft gewoon waar ze is als ik ‘ksht!’ zeg. Dus pak ik mijn bezem en veeg haar uit alle macht buiten, waarna ik prompt weer in het zweet sta. Eergisteren had ik een andere kat te geselen, meer bepaald een aap. Hoewel ik er vorig jaar geen enkele gespot heb, wandelen ze nu bijna dagelijks op hun gemakje door de ashram (tot Holy en Chiny hen in het vizier krijgen natuurlijk). Naar verluidt kunnen ze agressief worden. In de yogaschool kwamen ze ook regelmatig langs en de leraren maakten dan altijd veel lawaai om hen weg te jagen. Dus klapte ik in mijn handen, stampte op de grond en klopte met de vliegendeur om indruk te maken, wat mislukte. De aap keek verveeld mijn richting uit en ik kon me niet van de indruk ontdoen dat hij één wenkbrauw optilde. Vervolgens peuzelde hij verder aan de plastieken verpakking van een schuursponsje, dat hij in mijn voorportaal had gevonden. Ik opende de vliegendeur wat verder met de bedoeling om ze met een grotere smak weer dicht te slaan, maar dat was gelukkig voor de aap voldoende om de benen te nemen én mijn schuursponsje. Waarmee ga ik nu kuisen? (Met een gescheurde blouse allicht. 🙂 )

 

Dankbaar voor een kwart pot bruin goud

Maar zoals het hier dus gaat, staat ‘de Divine’ vrijwel onmiddellijk met een oplossing klaar. De groep uit Bornem zou de dag nadien vertrekken en sommige mensen wilden een paar zaken hier achterlaten. Dus kreeg ik o.a. een overschotje (heerlijk geurende) douchegel, vochtige doekjes (die hier altijd van pas komen), papieren washandjes (waarvan ik net zonder was komen te zitten) én … poetsdoekjes! Geweldig toch? Niet onbelangrijk om te vermelden is wat ik kreeg van Loui, de zoon van Nathalie: de overschot van zijn pot Nutella. De jongen had het (zoals wel meer mensen hier) een beetje moeilijk met het (eenzijdige) buffet in de ashram, dus fleurde hij zijn chapati’s op met het bruine goud. Loui was niet van plan de pot mee naar huis te nemen, dus werd het een geschenk aan mij. Ja, amai… DAT DEED DEUGD! Zelden zo oneindig dankbaar geweest voor een kwart pot choco! ‘De Divine’ zorgt toch goed voor mij, hè?

 

Dubbele portie

Zelf heb ik mij onlangs ook even goed in de culinaire watten gelegd tijdens een bezoekje aan medestudente Lisa in Rishikesh. Een normale eter bestelt één gerecht met daar brood of rijst bij, want met die romige currysauzen is het meestal aan de zware kant. Ik vond echter dat ik nu een dubbele portie verdiend had en bestelde dus twee gerechtjes en twee mandjes lookbrood. Ow, yeah! Afronden deed ik met een bananenshake en een pannenkoek met Nutella. Dat was mijn lunch en meteen ook mijn avondeten, want tegen 19u had ik absoluut nog geen honger. Ideaal! 🙂 Ik weet het: het is niet echt de ‘juiste yogahouding’ om zo te smachten en verlangen naar iets anders dan dat wat er is. In yoga leren we ‘gewoon te kunnen verblijven bij hoe de dingen zijn’, zonder daar iets aan te willen veranderen. Maar het is duidelijk dat ik nog veel te leren heb! 🙂 🙂 Ik moet erop leren vertrouwen dat ‘het universum’ wel voor mij zal zorgen.

 

Drie keer per dag pasta

En dat doet het ook. Want als een geschenk uit de hemel (zo gaat het hier op deze plek) heb ik de vraag gekregen of ik niet een paar dagen naar Italië wou komen, meer bepaald Rome. Na twee maanden rijst en linzen te vreten, kon ik me niets mooiers wensen dan binnenkort drie keer per dag pasta te kunnen genieten. Maar dat is natuurlijk niet de voornaamste reden om naar La Bella Italia af te zakken. Vorig jaar heb ik hier in India de Italiaanse schone Isabella (36) leren kennen, met wie ik geregeld optrok en heel fijne gesprekken had. We vierden toen haar verjaardag, samen met nog twee vriendinnen die ze hier had ontmoet: Yulia (33) uit Oekraïne en Lindsey (30) uit Canada. We hadden een zalige dag samen: we namen onder andere een heilige duik in de Ganges. Nu liet Isabella me enkele dagen geleden weten dat Yulia voor een tijdje bij haar in Rome woont en dat Lindsey midden mei op bezoek komt. Ze wist dat ik tot 14 mei hier zat, dus suggereerde ze om nadien ook naar Rome te vliegen. Zo kunnen we met z’n vieren een duik in de Tiber nemen. 😉 Kijk, volgens mij kan het ’toeval’ niet mooier uitkomen dan dit, dus heb ik impulsief (want zo ben ik helemaal ? ) beslist om even een tussenstop te maken vooraleer ik naar huis kom. En daarmee b/pasta!