Leaving (al dan niet on a jetplane)

Er is weer wat tijd overheen gegaan en ik zal dus beginnen met een gelukkig nieuwjaar te wensen en vervolgens een paar dagen terug in de tijd gaan. ๐Ÿ˜Š Wanneer ik dit schrijf, ben ik namelijk al niet meer in de yogaschool, maar ik vertel nog even over het vervolg daar na Kerstmis. Die avond zijn we inderdaad met een groter aantal mensen samen gaan eten en dat was best okรฉ.

Couldnโ€™t care less

De dagen erna stonden volledig in teken van het examen, dat op 28/12 zou afgenomen worden: geen lessen meer (als we die al gehad hadden), enkel revisie en studietijd. Met een aantal medestudenten heb ik samen de leerstof overlopen en elkaar bijgespijkerd of ezelsbruggetjes aangereikt waar ieder het moeilijk had. Dat was echt plezant, zo leer je nog altijd erg veel. Eigenlijk had ik me voorgenomen om het examen niet te doen. Ik had geen deftige opleiding gekregen, wat zou ik moeten bewijzen dat ik er iets van opgestoken had? Ik weet niet waar en hoe het precies gebeurd is, maar mijn koppigheid heeft plaatsgemaakt voor vrolijke onverschilligheid. Ik deed gewoon mee. Als ze onnozele vragen zouden stellen over het skelet- of ander stelsel had ik mijn antwoord al klaar: โ€˜I donโ€™t know and I couldnโ€™t care lessโ€™, wat ik namelijk in de les ook altijd antwoordde op onbelangrijke vragen, zoals wat de basiseenheid van de nier was. (Nefron, naar verluidtโ€ฆ Aan mijn yogiโ€™s: ik zoek naarstig naar een manier waarop ik dit in mijn lessen kan verwerken, net als de stijgbeugel trouwens.)

Quiz

Wat die stijgbeugel betreft: ik heb een antwoord gekregen op mijn vraag waarom we nu in godsnaam moesten weten dat het kleinste bot in het menselijk lichaam in het oor ligt. Om de quiz van de lokale jeugdbeweging te kunnen winnen, daar kon ik nog inkomen. Maar in een yogalesโ€ฆ? Het antwoord kwam in de buurt van de quiz: het was namelijk een examenvraag. (zich-tegen-het-voorhoofd-stotende emoticon) Uiteraard, ik had moeten weten dat het hier louter om reproductie zou gaan van theorie die ook louter gedoceerd is geweest. Tot twee keer toe moest ik ook zeggen hoeveel botten het menselijk lichaam precies heeft. Ik heb er met mijn naaste vrienden hier achteraf nog smakelijk om moeten lachen. ๐Ÿ˜Š

Poppenkast bis

We kregen twee uur de tijd om het schriftelijke examen op te lossen, dat voor het grootste deel uit meerkeuzevragen bestond en twee open vragen, waarop je gedetailleerd moest antwoorden. Dat laatste heb ik redelijk vertikt. Ik moest het skeletstelsel in detail uitleggen met alle bewegingen erbij en daar had ik geen zin in. Mijn antwoord was even onvolledig gek als geniaal juist. ย (zie foto) De meerkeuzevragen gingen vooral over termen in het Sanskriet, dus ja, dat ging niet. Vaak wist ik het antwoord in het Engels wel, maar had ik geen idee welke keuze in het Sanskriet ik dan moest aanduiden. Ik wou mijn tijd niet langer in die poppenkast doorbrengen, dus na 45 minuten was ik de eerste die mijn blad weer indiende. Daarna was er nog een mondeling en praktijkgedeelte en daar heb ik me met veel plezier uitgeluld. Iets na de middag zat het erop!

Take me home

Na de obligatoire staatsiefoto’s zijn we die avond nog met de hele groep, inclusief management, gaan eten (wat best nog ongemakkelijk is geworden) en daarna hebben we er samen, zรณnder management, nog een gezellige avond van gemaakt: we hebben samen gezongen en gedanst. ik kreeg een initiatie Bollywood dansen, waarvan mijn heupen de dag nadien nog steeds niet gerecupereerd waren. En samen met Senthil heb ik โ€˜Leaving on a jetplaneโ€™ en โ€˜Country Roadsโ€™ van John Denver gezongen, een belofte die hij me in het begin gemaakt had. En liedjes die nog wel gepast waren, want iedereen zou de volgende dag (al dan niet met het vliegtuig en al dan niet naar huis) vertrekken. Ik was zรณ opgelucht dat ik daar weg konโ€ฆ

Privรฉlessen

Thuis is echter nog niet meteen mijn bestemming, maar waar ik intussen beland ben, stond eigenlijk ook niet op de planning. Momenteel zit ik samen met de Amerikaanse Mona in de gemeente Thrippunithura, wat dichterbij de stad Kochi. Ik vind het hier plezant, want het leeft hier meer dan in het ietwat dode dorpje waar de yogaschool/ashram lag. (Oh jee, en ik overweeg om van Bornem-centrum naar het gezapige Hingene te verhuizen, ofwatโ€ฆ???) Maar we zijn hier (helaas) niet gekomen om de bloemetjes buiten te zetten. Ik heb nog tijdens de yogaopleiding contact opgenomen met Kris, die goeie leraar yoga-anatomie. Ik wist dat dat de enige was van wie ik iets zou kunnen bijleren, dus ik vroeg hem naar privรฉlessen. Mona โ€“ die (geheel terecht) het gevoel had dat ze werkelijk geen enkele basis heeft meegekregen over de asanaโ€™s – heeft haar vlucht naar New York uitgesteld en volgt dus samen met mij de lessen.

Te intiem

Mona en ik delen dus ook een hotelkamer. Toegegeven: ik heb hier even mijn hartje opgehaald. Ontvangen worden door mensen die zeer treffelijk Engels spreken… Gewoon kunnen binnenkomen in een kamer die ik weet niet naar wat ruikt, maar niet naar urinoirblokjeโ€ฆ Een kamer die proper is, mรฉt een echt (king size!) bed – zelfs inclusief zachte matras, kussen en dekbed – en zรณnder ongedierteโ€ฆ het deed werkelijk deugd. De voorlaatste dag in de yogaschool ben ik namelijk een kakkerlak(je) tegengekomen in mijn badkamer en de relatie met Gerrit begon iets te intiem te worden, want ik vond hem op een gegeven moment in mijn bed. Noem het mijn bindingsangst of sociale incompetentie, maar ik vond het tijd om te vertrekken. ๐Ÿ˜‰ Ik had wel nรบ al moeite om mijn valies dicht te krijgen, dus dat belooft voor over een maandโ€ฆ

#thisisindia

Nu mag je van een hotelkamer in India ook weer niet altijd alles verwachten. Er is wel een raam in de kamer, maar daglicht komt daardoor niet naar binnen. Er is airconditioning, maar die kent enkel de hoogste stand of de uit-stand, waardoor het dus kiezen is tussen te warm of te koud (en het mag geen verrassing zijn wat het hier dus meestal is ๐Ÿ˜Š ). De badkamer heeft dezelfde inrichting als die in de ashram, maar met mooiere materialen. De (met wat fantasie inloop)douche bevindt zich vlak naast het toilet. In tegenstelling tot mijn vorige verblijfplaatsen heeft deze douche wel een stang bovenaan, maar je denkt toch niet dat daar een douchegordijn aanhangt? Oh ja, en zei ik al dat het wc-papier tussen het toilet en de douche hangt? #thisisindia #soakedtoiletpaper ๐Ÿ˜‰ En ik weet dat ik een stuk groter ben dan de gemiddelde Indiรซr. Maar een wastafel die zich ter hoogte van mijn dijbeen bevindt, lijkt me nu toch voor iedereen extreem laag. Alleen al om mijn tanden te poetsen mag ik dus al een beetje yoga doen.

Herkenbaar

Hier in het hotel heb ik eindelijk ook nog eens iets gegeten dat naar โ€œthuisโ€ smaakte, zijnde een spiegeleitje met toast. En ik weet dat ik hier niet ben om hetzelfde te doen, hebben of zijn als thuis. Maar even op adem komen van een uitdagende maand met iets dat herkenbaar is, is toch niet verboden, hรจ? Het was bovendien een blij weerzien met iets dat ik als een mes kon identificeren. En ik heb bewezen dat de techniek van manifesteren wel degelijk werkt, want het hotel heeft een was- en stomerijdienst! Ik heb de helft van mijn kleren al meteen laten wassen en de rest komt ook snel aan de beurt. Want in deze propere omgeving ben รญk dus nu degene die stinkt en vuil is en dat kan mijn neurose niet aan. ๐Ÿ˜‰

Ik vertel snel meer over deze yogadocentenopleiding bis, maar ben al blij dat de blog weer een beetje meer up-to-date is.

6 gedachten over “Leaving (al dan niet on a jetplane)”

  1. Met veel plezier gelezen. Ook nog een voorspoedig 2023 gewenst, met nog wat opleiding waar je iets aan hebt. Saai is het daar nooit en die ervaringen kunnen ze je niet meer afnemen. Groetjes Rita

  2. Wat een boeiend en onvergetelijk avontuur Grete! Goed dat je er kan om lachen en we er allemaal mee om kunnen lachen.
    Een gelukkig, licht en speels nieuw jaar!!!

    1. In het heetst van de strijd kan het soms even pittig aanvoelen, maar als je er achteraf op terugkijkt, kan je niet anders dan er de humor van inzien. Het helpt om alles in balans te houden!
      Merci, Ria!

  3. โ€˜Gretig geschrevenโ€™: helemaal jouw stijl alweer! Realistisch, zeer zeker, maar pittige details en humor – en vooral ironie – zijn nooit ver weg hรจ! Geniet volop van het tweede couplet! Zoen van ma!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven