In yoga is alles mogelijk. En daarnaast ook!

Namasté

Ik zit in de blokperiode momenteel, maar ik maak er even een ‘blog’periode van. 😉

De laatste week in Yog Dham yogaschool is begonnen en dat stemt me lichtjes triest. Ik heb helemaal nog geen zin om deze ervaring af te sluiten. Maar goed, tegenhouden kan ik dat toch niet, dus probeer ik nog even dubbel te genieten van het programma. En dat bestaat momenteel dus uit studeren en examens doen. Ik heb al een Pranayama-les en een Meditatie-les gegeven en die gingen alvast goed. Daar ben ik dus al vanaf. Woensdag moet ik (samen met Lenka) een asanales van 1,5 uur geven. Dat wil zeggen: de juiste instructies geven, voordoen en corrigeren. Dat voordoen gaat wel, die instructies gaan soms wat moeizaam (in het Engels), maar over die correcties ben ik nog wel onzeker. Ik wil niemand pijn doen of forceren terwijl ik hen in een houding help of stretch. En wildvreemden aanraken (soms op plaatsen waar je wildvreemden nooit aanraakt, tenzij per ongeluk) blijft toch wat ongemakkelijk aanvoelen voorlopig. Maar goed, dat went wel. Vrijdag hebben we schriftelijk examen van Filosofie en Anatomie, dus ik moet echt nog blokken.

 

Zweef-experiment

Vandaag hebben we in de Filosofie-les een heel leuk experimentje gedaan over het feit dat flexibiliteit in de geest zoveel belangrijker is dan kracht in het lichaam. (Daar schreef ik een tijd geleden deze blogpost over.) Het experiment ging over het feit dat sommige yogi’s boven de grond zouden gaan zweven als ze een tijd aan het mediteren zijn. Of het waar was of niet, daar wou Mahesh, onze leraar, zich niet over uitspreken. “Voor een yogi is niets onmogelijk”, zei hij. Hij beweerde zelfs dat hij iemand van ons zou laten zweven. Ik had meteen het gevoel dat hij een grapje ging uithalen. Lisa moest op een stoel gaan zitten. Met vier dames gingen we rond haar staan, onze handen gevouwen als een geweer: de wijsvingers vooruit. Twee staken hun wijsvingers onder Lisa’s oksels (iemand langs links, iemand langs rechts) en twee gingen in de knieplooien (iemand langs links, ik langs rechts). Mahesh telde af en we moesten Lisa met onze wijsvingers van de stoel heffen. Dat lukte niet natuurlijk, dat hadden we al van ver zien aankomen.

 

Een sterke mentaliteit maakt het werk licht

Vervolgens moesten we het opnieuw proberen, maar dan anders: onze ogen sluiten, onze handen boven Lisa’s hoofd houden, drie keer samen luidop een zin (of een mantra, zo je wil) zeggen, ogen openen, de handen in geweervorm onder de oksels/knieën steken en tillen. De zin was: ‘Strong like an ox, light as a feather’. Nog steeds in de overtuiging dat Mahesh iets ging uitsteken, deed ik ietwat sceptisch maar toch 100% mee met het experiment. Ik concentreerde me op de mantra en deed met mijn vingers wat gevraagd werd. Plots tilden we met vier keer twee vingers Lisa uit de stoel: een vrouw van 1,60 m en 65 kg. Ik dacht nog even dat de leraar aan het meehelpen was, want ik moest echt niet zoveel moeite doen. Maar nee, hoor, het gebeurde. Oké, het is (nog?) niet zelfstandig zweven, maar er werd wel iets gedaan dat drie minuten eerder als niet mogelijk werd geacht. Conclusie: het is niet het lichaam (Lisa) dat zwaar is, maar de geest (onze beperkende gedachten) die maakt dat sommige dingen niet lukken. Als we geloven dat we sterk genoeg voor iets zijn (strong like an ox) en dat een taak makkelijk is (light as a feather) en ons daarop concentreren door het ofwel luidop ofwel in onze geest te herhalen, dan IS het ook zo. Een flexibele geest is dus krachtiger dan een sterk lichaam. 🙂

 

De IK-factor

Dat is trouwens exact wat ik onlangs las in het boek van Gert Voordeckers, ‘De IK-factor‘. Gert is een collega-vrijwilliger bij YAR Vlaanderen en ook daarnaast werkt ze als coach. In haar boek schrijft ze bijvoorbeeld dat alles begint met een idee, een gedachte. Alles wordt dus eerst bedacht voor het realiteit wordt, ook dat wat je bereikt in je leven. Positief denken is dus de sleutel. Gert heeft het ook over focus als dé voorwaarde om veranderingen door te voeren. Ze gaat in ‘De IK-factor’ ook dieper in op gezond eten, correct ademen en voldoende bewegen als basispijlers voor een fysiek en mentaal gelukkig leven, drie dingen die uiteraard ook in het grotere plaatje van yoga beschreven staan. Op deze manier kan je volgens Gert (én volgens het Pareto-principe) met 20% energie-investering aan 80% resultaat komen. Interessant, toch?

Benieuwd of ik erin slaag om 20% energie te investeren in het blokken en daar 80% resultaat mee te boeken. Ik hou je op de hoogte!

 

PS. Meer info over Gert, haar boek en de coachings van haar IK-factorie vind je op http://www.gertvoordeckers.be/.

PPS. Intussen sta ik in de klas bekend als de student met de sterkste buikspieren. Hoewel het eigenlijk meer zegt over de exemplaren van mijn klasgenoten dan over de mijne, is het toch ook een bewijs dat álles mogelijk is. 😉