Citytrippen in New Delhi

Ciao!

Ja, ik ben intussen in Rome aanbeland, dus ik moet me een beetje aanpassen aan de omgeving (wat ik overigens helemaal niet erg vind). Ik bevond me nauwelijks een half uur in ‘de laars’ en ik had al een pizzapunt in mijn hand. Ik kan ergere dingen bedenken. Maar over Rome heb ik momenteel nog niet veel te vertellen. Des te meer over New Delhi natuurlijk, waar ik de vorige vijf dagen heb gezeten. En ik had het zo druk (druk druk) overdag en compleet uitgeput ‘s avonds dat ik geen mogelijkheid had om daarover verslag uit te brengen. Dat maak ik nu even goed.

 

Prima Bengaalse buurt

De rit van de ashram naar New Delhi verliep vlot – naar Indiase verkeersnormen natuurlijk. We hebben over de 230 km zo’n 5,5 uur gedaan en dan nog een half uur naar het adres gezocht. Ik had via AirB&B een homestay gevonden niet ver van die van Camila, de Colombiaanse die ik in de ashram ontmoet had. ‘Niet ver’ bleek uiteindelijk tien huizen ernaast te zijn, dus dat was meer dan perfect om elkaar makkelijk en snel te ontmoeten. De buurt heet Chittaranjan Park en staat bekend als een eerder rijke en veilige buurt (naar Indiase normen) met toegangspoorten die om 22.30u sluiten. Het is ook een Bengaalse buurt. Bij de onafhankelijkheid van India en Pakistan werd Oost-Bengalen namelijk een Pakistaanse staat. Vele inwoners zagen dat niet zitten – Bengalen was voordien namelijk een Indiase provincie, dus ze verhuisden naar Indiaas grondgebied en dat is New Delhi geworden. Ik werd in mijn homestay dan ook ontvangen met een typisch Bengaalse lunch: rijst en dal uiteraard en heel wat groenten, maar ook: gebakken vis! Oh, wat was dat lekker en deugddoend na drie maanden compleet vegetarisch eten.

 

Gegéten dat ik heb!

Ik lijk wel geobsedeerd door eten, want ik schrijf er aldoor over. En ’t is nog niet gedaan. 🙂 In Delhi heb ik echt fe-no-me-naal lekker gegeten – lekkerder dan in de meeste Belgische restaurants trouwens. Camila kende intussen goeie adresje, dus dat was een meevaller. De bars en restaurants waren echt helemaal anders dan wat ik in Rishikesh had gezien, zowel wat interieurs en aankleding betreft, als de bediening, de menukaart, het eten, de toiletten … 🙂 De meeste plekken waar we gingen hadden typisch Indiase gerechten of ingrediënten, maar ze deden er superoriginele dingen mee of ze lieten wat westerse invloeden toe. Het was ook wel vijf keer zo duur als in Rishikesh, maar voor maximum 12 euro per persoon hadden we nog altijd perfect gegeten en gedronken, zelfs in een fusion-restaurant waar we scampi’s bestelden. Voor wie een trip naar New Delhi plant, zet ik hier graag enkele aanraders op een rijtje:

• Farzi Café – ze hebben meerdere filialen, maar wij waren in Connaught Place
• Social in Hauz Khas
• Roadhouse in Greater Kailash 1
• Burma Burma in Select Citywalk.

Smakelijk!

 

Toerist met Bieber-allures

Ik heb dus lekker (en) veel gegeten in New Delhi :-), maar daarnaast ook de hardcore toerist uitgehangen. Het meeste deed ik samen met Camila, maar toen ze het een dag te druk had met haar vrijwilligerswerk, ben ik er in mijn eentje opuit getrokken. Zo ging ik naar de Lotus Temple, waar ik het gevoel had de enige (blanke) toerist te zijn. Ik was net de inkom gepasseerd, toen ik even moest checken of ik zonet niet de vleesgeworden combinatie van Sinterklaas en Justin Bieber was geworden. Een zwerm kinderen en moeders kwam letterlijk op mij afgelópen: Photo, please! Selfie, please! Ik sta al op een miljoen selfies in Rishikesh, net als alle andere blonde toeristen trouwens, dus ik ben al iets gewend. Maar zo’n stormloop was nieuw. De mannen in het gezelschap hielden het hoofd koel en organiseerden de fotoshoot: eerst met de kinderen, dan met de vrouwen. En dan stiekem een selfie met henzelf. En dan schudde iedereen me de hand. Omdat de Lotus Temple intussen was verbleekt bij mijn aanwezigheid, waren nog meer mensen geïnspireerd geraakt door de fotoshoot en was ik dus een tijdje zoet met kindjes op mijn arm nemen en lachen naar het vogeltje. Het vraagt weinig moeite als je op die manier mensen blij kan maken, maar ik moest op een gegeven moment echt zeggen dat het genoeg was en dat ik verder wou. Het gaf me een (zeer kleine, maar toch reële) impressie van wat bekendheden moeten doormaken. Het was niet de laatste keer dat ik gevraagd werd voor een foto/selfie, maar daarna was het niet meer zo overweldigend veel. Oh, en de Lotus Temple vond ik trouwens prachtig. Het is een Bahá’i Huis van Aanbidding, dat uitgaat van het idee van de eenheid van God, de eenheid van religie en de eenheid van de mensheid. Alle godsdiensten en overtuigingen zijn er welkom dus. Daarna ging ik nog naar werelderfgoed Qutub Minar, een rode zandstenen toren, en omliggend archeologische gebied, een typisch staaltje Islamitische architectuur. Ter afwisseling van de cultuur ging ik naar Dilli Haat, een openlucht bazaar en ambachtenmarkt vol met winkeltjes, stalletjes en kiosken met beeldhouwwerken, schilderijen, kralen, juwelen, sjaals, gordijnen en andere prachtige stoffen van zijden en wol … Mooi en plezant! Alleen voelde ik me een wandelende portefeuille, maar dat is niet nieuw in India. Uitrusten deed ik in Lodi Gardens, een mooi, groot en rustig stadspark met enkele tombes en andere architecturale werken.

 

Toeristen met tempo

Samen met Camila ging ik naar Hauz Khas Village, een dorp met een hertenpark rond, waar we de ruïnes van de moskee, madrasa en tombes bekeken. We brachten een dagje door in Old Delhi, wat vanzelfsprekend het tegenovergestelde was van de moderne hoofdstad. We bezochten er de Jama Masjid moskee en de Sikh tempel Gurudwara Sis Ganj Sahib, en vervolgens wandelden we door het doolhof van eindeloze smalle straatjes en steegjes vol snuisterijwinkeltjes naar de specerijenmarkt Khari Baoli. Dat laatste was een wervelende en kleurrijke plek waar grote zakken gedroogde kruiden af en aan werden gebracht en waar iedereen (inclusief mezelf) onophoudelijk liep te niezen door alle specerijen die zich een weg door de neusgaten baanden. 🙂 We bewonderden ook Humayuns tombe, werelderfgoed onder de vorm van een rood zandstenen grafmonument, waar we nog wat fotoshoots deden. Humayuns tombe deed me een beetje denken aan de Taj Mahal, waar ik vorig jaar was en sterk van onder de indruk was. De gelijkenis is niet toevallig, want het was de eerste keer dat er zo’n grote tombe in een symmetrisch aangelegde tuin werd gebouwd als laatste rustplaats voor een heerser van het Mongolrijk, met name Humayun. Daarna werd dit voorbeeld nog vaak gevolgd, met als hoogtepunt de Taj Mahal, die de vijfde heerser van het Mongolrijk, Shah Jahan, liet bouwen voor zijn overleden vrouw. Ten slotte pikten we nog de triomfboog Gate India mee, geïnspireerd op de Parijse Arc de Triomphe.

 

Een dag van de doorsnee Indiër

Sushmita, de host van mijn B&B, was danig onder de indruk dat ik op 4,5 dagen tijd alle highlights van Delhi had gecoverd (met uitzondering van misschien twee monumenten, die sterk op de rest leken). En ik had zelfs nog tijd gehad om wat uit te rusten in het park of op een ontspannen manier van lekker eten te genieten. Niet haasten en rennen dus. De laatste namiddag vonden Camila en ik dat het tijd was om te doen wat de doorsnee Indiër in New Delhi doet: naar het shoppingcenter gaan! 🙂 Daarmee ontsnapten we aan de 43 graden Celsius en blijkbaar later op de dag ook aan een stevig onweer. (In New Delhi is het zelfs ’s nachts nog steeds 28 graden.) Select Citywalk is een winkelcentrum identiek aan hoe wij ze kennen, zelfs met een aantal dezelfde winkels zoals Zara, H&M, Massimo Dutti, Tommy Hilfiger … Camila en ik gingen echter (o.a.) naar W for Woman, dat ‘eigentijdse Indiase kleding’ aanbiedt: veel kleuren en prints, maar als je de bovenstukken niet met de broeken/rokken combineert, is alles perfect draagbaar bij ons. Enfin, of toch bij speciale gelegenheden. 🙂 We hadden geluk; het was Moederdag en dus gaf de winkel een speciale promotie: twee stuks kopen = een derde gratis. Aangezien Camila en ik allebei verliefd waren geworden op een (gelukkig andere) broek, konden we nog op jacht naar een gratis derde item. Jiha! Daarna pikten we nog een filmpje mee, een Bollywood-productie maar geen typische. De film speelde zich voor het grootste deel af in New Delhi, dus we zagen heel veel plekjes waar we de vorige dagen zelf geweest waren! Ten slotte kleedden we ons op met onze nieuwe kleren en gingen we uit eten. Omdat we met onze “chique” kleren écht niet in een tuktuk konden kruipen, riepen we Uber ter hulp. Uitgaan in stijl, heet dat. Oftewel: alweer een geweldige dag!

 

Stof versus stijl

Een geweldige tijd tout court in New Delhi. Ik ben heel blij dat ik deze citytrip aan mijn verblijf heb toegevoegd. Het heeft me een andere kant van India laten zien. Natuurlijk wist ik wel (in theorie) dat India een arme en een rijke kant heeft. Alleen had ik tot nu toe nog maar één kant gezien en ervaren: stoffige, vuile, armere dorpjes, zoals Raiwala, met eenvoudige huizen, weinig inspirerende restaurants, bedenkelijke hygiëne, zanderige straten waar steevast een koe of hond in de weg loopt … Authentiek allicht en de mensen zijn er vriendelijk en weinig ambitieus. Dit is volgens mij de juiste plek voor een ashram. Rishikesh is dan wel een (heilige) stad en dus druk, maar het stukje dat ik gezien heb, is vooral op yoga en toeristen gericht. In Delhi heb ik nauwelijks blanken gezien (te heet?) en nog minder koeien. De straten zijn er aangelegd en enorm druk. Een koe zou er onmiddellijk tot gehakt gereden worden. De bedelende straatkinderen riskeren er dus bij een rood licht elke keer hun leven wanneer ze naast een tuktuk je hart doen breken. Want New Delhi is zeker niet enkel blingbling, al heb ik heel stijlvolle dames en heren gezien en (letterlijk) schitterende winkels en restaurants. Wanneer ik in het toilet mijn voeten wat wou verfrissen, omdat ze zo gezwollen waren van het rondlopen, stond ik naast een sierlijke schoonheid wiens juwelen elegant klingelden terwijl ze haar eindeloze gitzwarte haren aan het kammen was. Ook dit is India. En het heeft een plaatsje in mijn hart.